“Ik weet niet wat me overkwam!” Thomas (39) vervolgt: “Het is niet dat ik ongelovig wil overkomen, maar ik had gewoon niets met de feiten. Toegegeven, er werd veel over gepraat, maar het leek alsof alle anderen zich net zals ik verre van de feiten wilden houden. Logisch ook! Feiten zijn saai, totaal niet sensationeel of statusverhogend. Maar ineens kwam het op een bijna religieuze wijze over mij heen. Ik werd zo maar uit het niets, en ik zou echt niet weten door wie of wat, gegrepen en er met de neus stevig bovenop gedrukt. Hoe dat voelde? Tja, wat denk je? Bizar en angstig! Feiten zijn namelijk transparant, dus je ziet ze niet. Er zit geen luchtje aan, dus je ruikt ze niet. Maar toen de eerste paniek eenmaal was weggeëbd, voelde ik diep van binnen wat voor een positieve impact ze op je leven kunnen hebben. En geloof me; ik zou niet meer terug willen naar een leven zonder feiten. Ik voel nu zo’n innerlijke vrede! Het enige feit waar ik me nog een beetje zorgen over maak, is dat ik het op verjaardagen en partijen in het vervolg wel kan schudden met mijn lulverhalen! Maar volgens diezelfde feiten heelt de tijd ook die wonden!”