“Het begint zo langzamerhand een schrijnende situatie te worden”, zegt Irene Hoes. “Of het nu te maken heeft met de onhoudbare positie van Sinterklaas, of dat men de Spaanse gitaar domweg niet kan verstaan; niets rechtvaardigt wat er de laatste jaren zo massaal met hen gebeurt. Ik heb zelfs het slappe en valse excuus horen rondzingen dat deze gitaar niet stoer genoeg zou zijn en dus niet status verhogend werkt. Dat het eigenlijk een Western Gitaar is die nog uit de kast moet komen. Hierbij moet ik eerlijkheidshalve wel toegeven dat die kast de toon zet en dat de grootte daarvan in deze wel degelijk een rol speelt. Maar dat je inmiddels zoveel gitaren in het bos aan een boom aantreft, in plaats van om een gezellig verbindend kampvuur, klinkt mij bepaald niet meer als muziek in de oren. Dan kunnen ze beter eindigen op het warme vuur dan worden achtergelaten in kille eenzaamheid. Maar ook dat is hen helaas niet gegund. Een piano brandt namelijk in dat geval weer veel langer!”