“Het is gewoonweg schrijnend!” jammert Bertil Sneu. “Ik heb me werkelijk in alle bochten en gaten gewrongen, maar niets hielp. Ik kom voor geen enkel excuus of andere vorm van compensatie in aanmerking en word zo dus keihard voor sukkel uitgemaakt. Geen applaus, want ik werk niet in de zorg. Geen toeslagaffaire hulp, want ik heb geen kinderen. Ik woon niet in Groningen of Limburg en bij talentenjachten kwam ik nooit zover dat ik een jurylid of coach überhaupt kon aanraken. Het hele #metoo- en coronagebeuren ging contactloos aan me voorbij en mijn huidskleur, oorlogs- en slavernijverleden zijn vlekkeloos wit. En zonder vakantiebplannen of boerderij val ik weer overal buiten. Gelukkig is er dan nu eindelijk een meld- en steunpunt dat inziet dat wij wel een hele vette tegemoetkoming verdienen!”