“Geen handvol, maar een landvol!” Gerben Straatmans warmt zich aan het zoveelste schip dat hij achter zich verbrandt. “Geweldig zo’n doos. Je wipt er naar behoefte in en uit en pakt gewoon elke dag een nieuwe. Geen verplichtingen, verantwoordelijkheden of andere beperkingen van de levensvreugde, dus is het bijna de hemel op aarde!” Marieke In ’t Veld is echter minder enthousiast. “Ik hecht me nogal snel en heb moeite met veranderingen. Op den duur merk je door het intensieve gebruik dan toch dat je doos vochtig wordt en gaat stinken. Ook heb je te maken met lotgenoten die denken dat die van mij de zoete inval is dus kan het er nog al eens ruig aan toe gaan. Gelukkig hebben ze met die nachtelijk hoge temperaturen minder zin in een doos of zelfs maar een muts!”