“Ik weet niet wat me overkwam!” Thomas is nog steeds aangeslagen, maar in staat zijn verhaal af te maken. “Het is niet dat ik ongelovig was, maar ik had helemaal niets met de feiten. Toegegeven, er werd wel veel over gepraat, maar het leek alsof anderen zich er net als ik verre van wilden houden. Logisch ook! Feiten zijn saai, niet sensationeel of statusverhogend. Maar ineens kwam het op religieuze wijze over mij heen. Ik werd zo maar uit het niets gegrepen en er met de neus op gedrukt. Hoe dat voelde? Tja, wat denk je? Bizar en angstig! Feiten zijn namelijk transparant, dus je ziet ze niet. Er zit ook geen luchtje aan, dus je ruikt ze niet. Maar toen de paniek was weggeëbd, voelde ik diep van binnen wat voor een positieve impact ze op je leven kunnen hebben. En geloof me; ik zou niet meer terug willen naar een leven zonder feiten. Ik voel momenteel zo’n innerlijke vrede! En ik loop nu voor de kudde uit, dus hoef ook niet meer door al hun stront. Het enige feit waar ik me nog een beetje zorgen over maak, is dat ik het op verjaardagen en partijen in het vervolg wel kan schudden met mijn lulverhalen! Maar volgens diezelfde feiten heelt de tijd ook die wonden!”