Hij lacht met bijna heel zijn gezicht, want ogen heeft hij niet meer. “Dat is gekomen door een gillende keukenmeid!” vertelt Steven (29). “Het was in mijn grensverleggende periode aan het begin van het #metoo tijdperk. De dame in kwestie was niet gediend van wat vuurwerk op het aanrecht en krabde mijn linkeroog uit. Daarna stak ze een schaar in mijn rechter, maar die zag ik al niet meer aankomen. Sinds die tijd is er veel veranderd, want ik doe alles op het gehoor en laat daarbij mijn fantasie volledig zijn gang gaan. Echt spectaculair, maar dat zien jullie dan weer niet. Zo hoor ik nu bijvoorbeeld al zo’n jaar of drie over Carbid schieten. Eerst dacht ik dat het om één of ander beest in de Oostvaardersplassen ging dat massaal afgeschoten moest worden, wat me een enorme uitdaging leek, maar het bleek om de gelegaliseerde tegenhanger van knalvuurwerk te gaan, waarmee ze ooit in Joure een hotel zo ongeveer met de grond gelijk hebben gemaakt. En alleen dat geluid al. Ik ben dus verkocht en verknocht. Deksels!”