Gedicht aan de Kerstman: “Het is niet meer te rijmen, dus ik hoop dat een flinke middelvinger dicht!”

Na het zoveelste jaar zonder franje, blijf ik nu voorgoed in Spanje,
Ik maak alvast een kamer voor je vrij, zodat je schuilen kunt bij mij.
Want er is lang genoeg over mij gezeurd, dus ben jij nu aan de beurt:
Rendieren die vliegen en zo verboden dierenkunstjes moeten doen,
vervuilen, net als de dolfijnen in Harderwijk,  jouw ooit zo smetteloze blazoen.
Het voortdurend kijken naar die reetjes zorgt voor nog veel meer onuitwisbare vlekken,
waarna elfenarbeid, riekend naar kindermisbruik en slavernij, zal je daarna gaan nekken.
Je bedrijfspand op de snel smeltende Noordpool maakt jouw aanwezigheid onverantwoord
en het praten met kabouters is niet alleen ongehoord, maar zelfs knetter  gestoord
Dus zullen we beiden als “louter verderfelijk” de geschiedenisboeken ingaan,
terwijl we eigenlijk geen van beiden ooit hebben bestaan!