Ooit probeerde ik het toen nog gewaagde fenomeen internet-daten. Lekker spannend, maar vluchtig en zonder verplichtingen of verregaande ingrijpende veranderingen. Ik zou zo ook voor het eerst gebruik, misschien zelfs wel misbruik, maken van vrouwen. Maar al snel voelde ik me daar totaal niet meer schuldig over, want deze strategie bleek minstens zo geliefd te zijn bij de dames. Hun individuele doelen waren ook geheel tegenstrijdig met hun vroegere normen en waarden. Hoe was het anders te verklaren dat elke eerste ontmoeting meteen ontaarde in seks? Het gaf me in ieder geval een soort van bevrediging en was in mijn geval minstens zo doeltreffend als de verblijfplaats van een dakloze, want ook die is blij met de eerste de beste beschikbare doos. Vergeleken bij de creatieve, geestverruimende maar uitputtende seks met mijn ex bleek dit lichamelijke, licht vermakelijke gedoe echter kinderspel. Op rationeel, emotioneel en sociaal vlak was het zelfs meer dan triest.
Het begon met Pia, die tijdens de eerste ontmoeting in een restaurant luid roepend op me af kwam, omdat ze bang was dat ik haar niet zou herkennen. Ze had namelijk, uit angst voor een afwijzing, een fotootje van haar zus gemaild. Dat was, vergeleken bij mijn date, inderdaad een plaatje, maar ik had honger en was er nu toch, dus stelde voor om dan ook maar wat te gaan eten. Ze was daar schijnbaar zo blij mee dat ze de hele tijd zat te sms’en. Niet echt gezellig, dus besloot ik haar ook maar een sms’je te sturen, zodat haar focus weer een beetje bij mij zou komen te liggen. Ik zag haar het sms’je lezen en daarna verschrikt naar me opkijken.
“Wie ben jij?”, vroeg ze.
“Ik ben jouw date”, zei ik.
“Nee, dat ben je niet”, riep ze angstig en in paniek. “Ik krijg namelijk net een sms van hem!”
Tot volgende week!