Ik ken in mijn wereld twee soorten vrouwen. De losbandige Eva en de degelijke Maria. Eva’s zijn in mijn ogen de spannende types waar ik grote seksuele fantasieën bij krijg, omdat ze zo goed met de slang overweg kunnen, maar die nooit méér zullen worden dan een One Night Stand. Want ik zou dan slechts één van de velen zijn die met hen het bed mogen delen en daar vind ik mezelf dan toch net weer iets te goed voor. Ook maakt zo’n broeierig avontuurtje me onzeker, want ik kan dan op alle vlakken vergeleken worden met de vele voorgangers en zo’n positief zelfbeeld heb ik nu ook weer niet. Binnen dit type vrouwen zitten tevens de bitches, die nog erger zijn dan hoeren. Een hoer gaat namelijk tegen betaling met iedereen naar bed, maar een bitch doet dat gratis, behalve met jou. En tegen beter weten in zorgt deze irritante wetenschap toch regelmatig voor een duivels dilemma, want het vlees is in hun geval altijd lekker en in mijn geval nog vaker zwak.
De tweede groep, de waarlijk hemelse, goddelijke vrouwen, het type Maria ofwel ‘de ware’, kenmerkt zich door het feit dat ik heel graag bij ze wil zijn en oud met ze wil worden. Ik vind hun gezelschap prettig, voel me lekker en kan hele dagen met ze doorbrengen. Seks komt dan niet eens in me op, is ondergeschikt en totaal ongepast. Je koppelt toch niet zoiets egoïstisch, plats en primairs aan dit soort vrouw? Ik ben op heel veel dames uit deze categorie verliefd geweest, maar deed daar niets mee, want dat zou de innige band alleen maar verpesten en kon zelfs leiden tot pijnlijke confrontaties en afwijzingen. Deze dames maakten mij namelijk creatief, gaven me een gevoel van waardering en respect en brachten me in aanraking met vele prikkels en emoties. Door deze, door mij tot onbereikbare liefdes verklaarde, vrouwen leerde ik emoties als jaloezie, liefdesverdriet en andere sterke gevoelens kennen, waardoor ik, bijvoorbeeld in de net zo geliefde muziek, ongelofelijk veel inspiratie kreeg. Het gezelschap van dit soort vrouwen is altijd mijn drijfveer en brandstof gebleken. Maar uiteindelijk hield ik ook dit type weer op afstand. Door mijn niet al te positieve zelfbeeld ging ik er namelijk van uit dat ze me toch niet als partner zouden willen. Mijn vader had dat ook al vaker gezegd en eerlijk is nu eenmaal eerlijk: ik was en ben nog steeds geen Wehkamp-boy. Elke toenadering zou in een hartverscheurende afwijzing eindigen en in mijn ruime fantasie werd ik in ieder geval niet afgewezen. Deze perfecte vrouwen wachtten op hun beurt netjes tot de man het initiatief nam, dus gebeurde er uiteindelijk helemaal niets. Tot volgende week zondag!
Bij mij werkt het anders. Ik word met name opgewonden van vrouwen die niet schuwen om in een judopak een laadpaal te imiteren op een parkeerplaats waar Dries Roelvink optreedt. Ondanks mijn behandeling hiertegen met klei en geep is dat helaas nog niet verminderd.