Tine stond dus altijd buiten te paffen. “Maar dan werk je toch niet?”, vroeg Nico. “Nee, maar dat maakt niet uit, want als je niet rookt word je ouder, dus haal je die tijd later weer in. Daardoor kan de pensioenleeftijd omhoog en kunnen er meer kwalen uit het ziekenfonds, want feitelijk word je niet alleen ouder, maar ook gezonder. Daarom worden de premies voor het pensioen en de zorg duurder, want dat is nu eigenlijk een luxepakket.”
“Maar wie betaalt dan die rooktijd,” vroeg Nico, “de werkgever zeker? Zoals ik ook al een deel van de kinderopvang, de vakantietoeslagen en het ouderschapsverlof betaal, terwijl het mijn vakantie en mijn kinderen niet eens zijn. En wat dacht je van de btw over de omzet en aan het eind van het jaar de belasting over de nettowinst? Terwijl niemand de opvang van onze kinderen betaalt, ikzelf geen vakantiegeld krijg, maar wel helemaal naar Griekenland moet om een bedrijf te beginnen dat voor Nederlandse staatssteun in aanmerking komt.”
“Tja, dan had je maar niet voor jezelf moeten beginnen”, zei Tine stellig. “Politici houden eenmaal niet van baasjes. Die willen zelf de baas zijn!” Ze schrok en bloosde licht van haar eigen inzicht. “Dus nu mag je niet meer roken in je eigen toko”, vervolgde ze. “Mooi wel,” zei Nico, “want wie gaat mij tegenhouden? En mijn personeel rookt ook.”|
“Nou,” zei Tine, “daar hebben ze van die opsporingsambtenaren voor. Die hebben sinds kort tijd over om kleine, hardwerkende ondernemers het leven lachend zuur te maken. Ze durfden die grote mensenmassa’s in de horeca niets meer te verbieden, omdat ze dan met grof geweld naar buiten werden gewerkt en hoeven daar dus niet meer te handhaven. De horecabaas krijgt in plaats daarvan gewoon een boete als iemand in zijn café rookt, ongeacht of hij er wat aan kan doen.”
“De gore lafbekken van politici en ambtenaren ook. Samengevat betekent dat dus dat wanneer iemand in jouw toko rookt, je hem moet vragen of hij ermee wil stoppen omwille van het personeel, of dat personeel nu zelf snakt naar een sigaretje of niet?”
“Helemaal goed”, zei Tine.
“En als de klant weigert, mag je hem niet aanraken om hem het pand uit te zetten, dan ben je strafbaar, dus moet je hopen dat hij vanzelf weggaat alvorens jij betrapt wordt?”
“Je bent geweldig”, zei Tine.
“Dus eigenlijk zegt de overheid: de eigenaar van een openbaar domein is altijd en als enige verantwoordelijk voor het gedrag van de gebruikers, in of op die plek?”
“Subliem zelfs”, straalde Tine.
“En de eigenaar kan een vette boete verwachten bij constatering?”
“Mijn Nico for President”, schreeuwde Tine.
Nico begon te schaterlachen. “Dan snijden ze zich even vies in de vingers, want dat betekent, als ze tenminste echt consequent zijn, dat elke verkeersovertreding die gemaakt wordt door weggebruikers, verhaald mag worden op de eigenaar van het wegennet. En dat is de staat!”
Tot volgende week zondag.
Lees hier de inleiding: https://cyniclowns.online/2023/12/31/lange-oersaaie-verhalen-over-doodgewone-mensen-het-feest-der-herkenning/
Lees hier zitting 1: https://cyniclowns.online/2024/01/07/lange-oersaaie-verhalen-over-doodgewone-mensen-het-feest-der-herkenning-2/