“Het begint zo langzamerhand een schrijnende situatie te worden”, zegt Irene Hoes. “Of het nu te maken heeft met de affaire Luis Rubialis, de ex-voorzitter van de Spaanse voetbalbond of met die van Sinterklaas of gewoonweg met het simpele feit dat men de Spaanse gitaar niet goed kan verstaan; niets rechtvaardigt wat er de laatste jaren zo massaal met hen gebeurt. Ik heb zelfs het valse excuus horen rondzingen dat deze gitaar niet stoer genoeg zou zijn en daarom een beetje als mietje wordt gezien. Dat het eigenlijk een Western Gitaar is die nog uit de kast moet komen. Hierbij moet eerlijkheidshalve wel worden toegegeven dat die kast de toon zet en dat de grootte in deze wel degelijk een rol speelt. Maar dat je inmiddels meer gitaren dan honden na de Corona Pandemie in het bos aan een boom aantreft, in plaats van bij een gezellig verbindend kampvuur, klinkt bepaald niet meer als muziek in de oren. Dan kunnen ze beter eindigen op dat vuur dan worden achtergelaten in deze kille eenzaamheid. Maar ook dat is hen helaas niet gegund. Een piano brandt namelijk in dat geval weer veel langer!”
(I.v.m. burn out verschijnselen is hier geen Spaanse maar een Western gitaar afgebeeld)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *