Slapjanus faket orgasmes, deuggedrag en klachten: “Ik mag er toch ook zijn?”

“Ik mankeer eigenlijk nooit wat, maar het is momenteel een verdomd moeilijke klus om jezelf op een menswaardige manier staande te houden en je tegelijkertijd serieus in de kijker te spelen!” Zo begint het trieste relaas van Wolbodo Knallema (43).
“Ik pas me te pas en te onpas aan aan mijn omgeving en hoop zo enig persoonlijk welbevinden te kunnen bereiken, maar ik voel me inmiddels een speelbal van de al net zo zwaar aan transities onderhevige sociaal-wenselijkheid. Toen gendergelijkheid werd nagestreefd, fakete ik net als mijn diverse bedpartners orgasmes, totdat iedereen daar klaar mee was. Het daarna professioneel verspreiden van liefde, saamhorigheid en positiviteit als woke-spook bracht ontlading noch gelukzaligheid, omdat sensatie en ellende veel mediageiler zijn. Op dit moment probeer ik mezelf dus wanhopig de massaal gekoesterde slachtofferrol toe te eigenen, door van alles te mankeren. Het is wellicht een ietsiepietsie egoïstisch, maar het levert in ieder geval welgemeende, intens warm voelende aandacht op, terwijl daarnaast zorgmedewerkers, dokters en specialisten allemaal aan MIJN kwaliteit van leven werken!”